Journal of Pathobiology Reaearch
Volume:7 Issue: 3, 2004

در این پژوهش تلاش گردید تا حضور ویروس پارا آنفلونزا 2 (PIV3) [Parainfluenza Virus] انسان در دستگاه تنفس مبتلایان به بیماری های تنفسی، نشان داده شود. با توجه به اینکه مطمئن ترین روش برای ثابت نمودن حضور ویروس، جداسازی آن است بنابراین کارهای انجام شده در این پژوهش بر پایه تلقیح نمونه های تهیه شده از افراد بیمار به یاخته های حساس، جداسازی ویروس 3PI و تعیین ویژگی های تکثیری آن استوار بود. از 22 آبان ماه تا 20 اسفندماه سال 1379 تعداد 100 نمونه از ترشحات گلو و بینی بیماران مبتلا به علایم تنفسی که به مرکز طبیعی کودکان در بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده بودند تهیه شد. نمونه ها پس از آماده سازی به یاخته های حساس تلقیح شدند یاخته ها همه روزه از نظر ظهور آثار بیماری زایی یاخته ای (CPE) Cytopathic effects بررسی شدند. برای حصول اطمینان از وجود ویروس P13 در یاخته های تلقیح شده از همادسورپشن emadsorption مثبت بود. با توجه به اینکه تعدادی از ویروس های آلوده کننده دستگاه تنفس، باعث القاء ویژگی همادسورپشن در یاخته های آلوده می شوند. بنابراین از روش استاندارد خنثی سازی ویروس (VNT) Virus neutralization test برای تعیین هویت ویروس های جدا شده استفاده شد. باری این کار ابتدا سرم اختصاصی در خرگوش تهیه شد و یا بهره گیری از آن آزمایش خنثی سازی ویروس به کار گرفته شد. نتیجه این آزمایش نشان داد که فقط 13 نمونه دارای ویروس 3PI بودند، که این تعداد 6 مورد مربوط به پسران و 7 مورد مربوط به دختران بود. علایم شایع در این افراد شامل سرفه (13%) سرفه خلط دار (10%)، تب (2/18%)، آبریزش از بینی (14%) و عطسه (25%) بود. نوزده درصد از این بیماران قبل از نمونه گیری دارو دریافت کرده بودند. نمونه ها از 1 تا 6 روزی پس از ظهور علایم بیماری تهیه شد. ویروس 3PI در بین مبتلایان به بیماری های تنفسی شایع است. بدیهی است که نمی توان فقط بر پایه جداسازی یک عامل بیماری زا، آن را علت اصلی دانست و برای این کار پژوهش های بیشتر و متنوع تری لازم است.

یکی از مهمترین عوامل موثر برافزایش رضایتمندی مراجعان، پیروی آنها از دستورات ارایه شده و ارتقای نتایج بهداشتی ارتباطات میزان فردی مناسب بین ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی و مراجعان است. با در نظر گرفتن این امر مطالعه نیمه تجربی حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطات میزان فردی به کاردان های بهداشت خانواده بر رضایتمندی مراجعین آنها در مراکز بهداشتی درمانی به انجام رسید. مجموعه ای از 60 کاردان بهداشت خانواده (در دو گروه مورد و شاهد) و 94 نفر مراجعه کننده به 35 مرکز بهداشتی درمانی (دردو گروه مورد و شاهد) در هر مرحله از این مطالعه شرکت داشتند. برای جمع آوری اطلاعات در هر مرحله قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. بعد از مرحله اول، کارگاه آموزشی مهارت های ارتباطات میزان فردی برای گروه آزمون در دو روز برگزار شد. سپس مرحله دوم جمع آوری اطلاعات با استفاده از همان ابزار و مجموع اطلاعات تجزیه و تحلیل گشت. یافته های مطالعه نشان داد تغییر میانگین نمره رضایتمندی در گروه آزمون از 62/18 در مرحله قبل از مداخله به 06/21 در مرحله بعد از مداخله با استفاده از آزمون آماری تی مستقل معنادار بوده است (019/0=P). همچنین پس از اجرای برنامه آموزشی بین نمره های رضایتمندی مراجعان در دو گروه مورد و شاهد، اختلاف آماری معناداری دیده شده (001/0=P). نتایج حاصل بیانگر آن است که آموزش مهارت های ارتباطات میزان فردی به پرسنل بهداشتی بر رضایتمندی مراجعین تاثیر مثبت داشته است. بنابراین، پیشنهاد می شود برای افزایش رضایتمندی مراجعان و به دنبال آن ارتقای نتایج مفید بهداشتی، دوره های آموزشی مهارت های ارتباطات میان فردی برای ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی درمانی برگزار گردد.

با وجود برنامه های گسترده پیشگیری از تالاسمی در ایران، متاسفانه به کم خونی داسی شکل و غربالگری آن هیچگونه توجه خاصی نشده است و تنها گزارش های محدودی در این رابطه وجود دارد؛ این در حالی است که شیوع این بیماری در کشورهای همجوار در بعضی نواحی جنوبی ایران قابل توجه می باشد در مطالعه ای که در سال 1377 در یکی از روستاهای اطراف اصفهان (روستای جار) انجام شده است، شیوع صفت داسی شکل در ایران روستا 33/8% به دست آمده است؛ لذا متعاقب تعیین شیوع بالای صفت داسی شکل در این منطقه و احتمال همراه شدن سلول های داسی شکل با بتا تالاسمی مینور و متولد شدن نوزادان مبتلا به سندرم های داسی شکل همراه شدن سلول های داسی شکل با بتا تالاسمی مینور و متولد شدن نوزاد مبتلا به سندرم های داسی شکل بر آن شدیم تا فراوانی صفت سلول های داسی شکل را در مراجعه کنندگان در شرف ازدواج به مرکز تالاسمی اصفهان تعیین کنیم. به منظور انجام غربالگری صفت سلول های داسی شکل در شهر اصفهان، 500 زوج (500 نفر زن و 500 نفر مرد) از بین مراجعه کنندگان قبل از ازدواج به مرکز تالاسمی اصفهان در پاییز سال 1378 به روش تصادفی انتخاب و با انجام آزمایش داسی شدن Sickling مورد غربالگری قرار گرفته و نتایج مشکوک را با الکتروفورز هموگلوبین به روش سلولز استات در pH قلیایی بررسی کردیم. از هزار فرد مورد مطالعه تست داسی شدن در سی نفر آنها مشکوک بود که به روش الکتروفورز هموگلوبین مورد مطالعه بیشتر قرار گرفتند ولی هیچ مورد مثبتی از همولگوبین S مشاهده نشد. از این بررسی می توان نتیجه گرفت شیوع صفت داسی شکل در شهر اصفهان بسیار پایین است ولی از انجایی که شیوع آن در یکی از روستاهای اطراف آن بالا و 33/8% گزارش شده لازم است با انجام طرح های غربالگری، نواحی دارای شیوع بالا شناسایی شده و در صورت وجود شیوع بالای صفت داسی شکل، در مراکز مشاوره، افراد مبتلا را از عواقب آن آگاه کرده و حتی الامکان از ازدواج با یکدیگر منصرف سازند و یا اینکه مراقبت های بعداز ازدواج در مراکز بهداشتی صورت گرفته تا از متولد شدن نوزادان مبتلا به سندرم داسی شکل به موازات تالاسمی جلوگیر شود و علاوه بر کاهش میزان افراد مبتلا به تالاسمی از تعداد مبتلایان به هموگلوبینوپاتی ها از جمله داسی شکل نیز کاسه شود.

تقویت عضله پهن داخلی مایل به عنوان یک روش درمانی، در سندرم درد پاتلوفمورال- در موردی که ضعف این جزء از عضله چهار سر عامل ایجاد راستای نامناسب کشکک است- پیشنهاد شده است؛ بنابراین تلاش هایی در راستای تقویت جداگانه عضله پهن داخلی مایل انجام شده است. در این بررسی، سه تمرین رایج در برنامه های تمرین درمانی سندرم درد پاتلوفمورال، در زنجیره کینماتیک باز، با انجام اصلاحاتی که به نظر می رسید در فعال کردن ترجیحی عظله پهن داخلی مایل موثر باشد، انتخاب شد.
فعالیت الکترومیوگرافیکی سطحی عضله پهن داخلی مایل و عضله پهن خارجی در اندام تحتانی غالب، در طی سه برنامه تقویتی عضلانی رد سه گروه آزمون و یک گروه شاهد، ارزیابی شد. در هر گروه 8 نفر زن سالم غیر ورزشکار با دامنه سنی 20 تا 30 سال میانگین 97/24 انحراف معیار 97/1 بدون هیچگونه سابقه ای ضایعه زانو شرکت داشتند. مشخصات برنامه های تقویتی به صورت زیر می باشد:گروه آزمون اول: انجام انقباض ایزومتریک عضله چهارسر در اکستانسیون کامل هرماه با دورسی فلکسیون مچ پا (30 بار در روز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون دوم: انجام Straight Leg Raising (SLR) همراه با چرخش خارجی ران (طبق برنامه تقویتی دلورم- واتکینز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون سوم: انجام اکستانسیون انتهایی زانو از زاویه 30 درصد فلکسیون تا صفر درجه همراه با چرخش داخلی ساق در داخل اسپلینت مخصوص و انقباض ایزومتریک عضله چهار سر (طبق برنامه تقویتی دلورم- واتکینز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون سوم: انجام اکتسانسیون انتهایی زانو از زاویه 30 درجه فلکسیون تا صفر درجه همراه با چرخش داخلی ساق در داخل اسپلینت مخصوص و انقباض ایومتریک عضله چهار سر (طبق برنامه تقویتی دلورم- واتکینز، سه بار در هفته، به مدت 4 هفته). گروه آزمون چهارم گروه شاهد می باشد: فعالیت الکترومیوگرافیکی عضلات پهن داخلی میایل و پهن خارجی به صورت پیش آزمون، میزان آزمون و پس آزمون، در مدت 12 ثانیه، ثبت شد و متوسط مقدار یکسو شده طیف توان سیگنال الکترومایوگرام، برای ارزیابی فعالیت عضلات مورد آزمون، بررسی و سنجش گشت.
نتایج و بحث: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که در گروه آزمون اول، متوسط مقدار یکسو شده فعالیت عضله پهن داخلی مایل در جلسه 12 نسبت به جلسه 1 و 6 افزایش یافته است. در گروه آزمون دوم، فعالیت عضله پهن داخلی مایل و عضله پهن خارجی در طی جلسات تقویت، تغییر معناداری نکرد. در گروه آزمون سوم، فعالیت عضله پهن داخلی مایل بین جلسات 6 و 12 و 1 و 12 افزایش معناداری را نشان داد. در بررسی نسبت میانگین فعالیت الکترومیوگرافیکی عضله پهن داخلی مایل به عضله پهن خارجی، در گروه آزمون اول، بین جلسات تقویت، تغییر معناداری مشاهده نشد. در گروه آزمون دوم و سوم بین جلسه 1 و 12، این نسبت معناداری اما بین (1و6) و (6و12) معنادار نبودند.
با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، پیشنهاد می شود که عضله پهن داخلی مایل به طور جداگاه با انجام تمرینات SLR همراه با چرخش خارجی ران و انجام اکستانسیون انتهایی زانو بین (0 تا 30) درجه از دامنه حرکت همراه با چرخش داخلی ساق تقویت شود.

در طول تاریخ همراه نگاه های متفاوتی به حرفه پرستاری و مفهوم مرکزی و اصلی آن یعنی «مراقبت» شده است. گاهی مراقبت به عنوان یک عمل انسانی، گاهی به مثابه مجموعه فعالیت های عملی، گاهی به عنوان علم، گاهی به مثابه یک عشق، هنر، عبادت، خدمت، کار یا بیگاری و نظایر آن در میزان عموم مردم و حتی خود پرستاران مطرح بوده است؛ لذا کربرد- مفاهیم پرستاری و مراقبت در موقعیت های گوناگون ادراک یکسانی ایجاد نکرده، و همراه با چالش همراه بوده است.
در این تحقیق به منظور تبیین مفهوم مراقبت بالینی پرستاری در بافت فرهنگی کشور ما و با توجه به همه مولفه های تاثیرگذار بر آن طی یک تحقیق کیفی «تجزیه و تحلیل مفهومی» مفهوم مراقبت پرستاری بررسی و تجزیه و تحلیل شده است.
روش جمع آوری داده ها شامل مشاهده، مصاحبه نیمه سازمان یافته، ثبت حکایت و نوشتارهای مراقبتی، برری تصاویر و همچنین بررسی متون ادبی و فرهنگ های لغت معتبر بود. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت تجزیه و تحلیل مفهومی- که به وسیله واکر و اوان توصیه شده و همچنین تجزیه و تحلیل محتوایی انجام گرفت.
نتایج و بحث: در مجموع درونمایه های «آلترویسم»، «نوع دوستی»، «روتین محوری» استحصال شد. همچنین در این مطالعه مشخص شد که مفاهیم پرستاری و مراقبت برای شرکت کنندگان در این تحقیق دارای معنای یکسان بوده و هر دو آنها در انجام مجموعه اعمال روتین بخش خلاصه می شود.

اندازه گیری های انجام شده به وسیله تکنیک های التراسونیک، اطلاعات ارزشمندی از سیستم بیومکانیکی بدن را ارایه می دهد. با استفاده از این تکنیک، سرعت خط مرکزی شریان اندازه گیری می شود، به طوری که بتواند مبنای تعیین سایر خصوصیات عروقی از جمله گرادیان فشار و ضریب الاستیسیته عروق شود. در این پژوهش، براساس سرعت خطر مرکزی شریان مدل جدیدی برای برآورد گرادیان فشار پیشنهاد می شود که توجیه مطلوب تری بر جریان شریانی و جریان های برگشتی ارایه می کند و با واقعیت های فیزیکی و فیزیولوژیکی مطابقت بهتری دارد. برای به دست آوردن معادله ای با عملکرد مشابه معادلات قبلی لکن دقیق تر و ساده تر، از معادله ممنتوم محوری که در اینجا بر حسب گرادیان فشار است استفاده شد. برای دستیابی به معادله مناسب در شرایط فرمولاسیون موضعی، می بایست تغییرات سرعت خطر مرکزی شریان در جهت Z را یک بعدی فرض کرد و از سرعت شعاعی در برابر سرعت محوری صرفنظر می شود، البته به شرطی که طول رگ به اندازه کافی از شعاع آن بزرگ تر باشد. سپس با استفاده از معادله پیوستگی در حالت یک بعدی، عبارت فوق تقریب زده شد. در این مدل پس از ثبت سرعت خط مرکزی شریان که به وسیله روش های التراسونیک قابل اندازه گیری است، مدل پیشنهادی در برآورد تغییر فشار استاتیک آزمایش شد. نتایج حاصل با استفاده از یک برنامه محاسباتی، با شرایط مرزی و مقادیر ثابت کاملا مشابه و یکسان به دست آمد. در این برنامه، پروفیل های سرعت شعاعی و محوری نیز محاسبه گردید و با مدل ارایه شده توسط محققین پیش مقایسه شد. مقایسه بین نتایج به دست آمده از هر دو مدل نشان می دهد مدل پیشنهادی توصیف دقیق تری از توزیع سرعت و گرادیان فشار را ارایه می دهد و با مشاهدات و اندازه گیری های بالینی همخوانی مطلوب تری دارد. با توجه به اشکالات مدل قبل، مدل پیشنهادی برای تعیین پارامترهای بیومکانیکی شریان توصیه می شود.

همزمان با پذیرش وازکتومی به عنوان یک روش مناسب پیشگیری از بارداری، مطالعه عوارض آن مورد توجه روزافزون قرار گرفت. به منظور بررسی تاثیر وازکتومی بر خصوصیات مورفولوژیک پروستات در موش آزمایشگاهی بزرگ نژاد البینو- آن- ماری Albino-n-mari پژوهش حاضر انجام گرفت.
تعداد 40 سر رت بالغ نر به طور تصادفی در چهار گروه وازکتومی دوطرفه، یک طرفه، جراحی شم و کنترل قرار گرفتند. بعد از گذشت دوازده هفته از وازکتومی، پروستات رت ها خارج و پس از تعیین وزن آنها از محلول ثابت کننده بوئن برای فیکس و پس از آنجام مراحل آماده سازی نمونه به منظور انجام تکنیک های مورفومتریک و ارزیابی کیفی از میکروسکوپ نوری استفاده شد. داده های خام به دست آمده با استفاده از آزمون آماری unpaird t-test تجزیه و تحلیل شد.
تراکم سطحی مجاری پروستات در گروه های ازکتومی دو طرفه و یکطرفه نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان دادند (01/0P<-05/0P<). ضخامت اپی تلیوم در ناحیه مرکزی پروستات در گروه وازکتومی دو طرفه نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت (05/0P<). وزن رت ها در گروه های وازکتومی دوطرفه و یکطرفه نسبت به گروه کترل افزایش معناداری نشان داد (01/0P<-05/0P<). وزن پروستات در گروه وازکتومی دوطرفه نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد (05/0P<). افزایش ادم در استروما، تغییرات کیستیک غده پروستات و افزایش فولدها در غده پروستات در گروه وازکتومی دو طرفه نیز مشاهده شد.

این مطالعه به بررسی پاسخ عضلات سولئوس و گاستروکنیموس به تحریکات زوج متوالی پرداخته و محتوای اطلاعات رفلکس H عضلات سولئوس و گاستروکنیموس را بررسی کرده است. چهار مرد سالم غیر ورزشکار 20 تا 26 ساله بررسی شده که این افراد از بین نمونه های در دسترس و به صورت تصادفی انتخاب شدند. از آنجا که برای ثبت رفلکس H عضله گاستروکنمیوس نقطه ای مطلوب- که براساس دلایل علمی انتخاب شده باشد- وجود نداشت. پس از بررسی های آناتومیک، نقطه مطلوب و نحوه الکترودگذاری مناسب برای این عضله مشخص شد. سپس دو عضله سولئوس و گاستروکنمیوس تحت تاثیر تحریکات زوج متوالی قرار گرفته و منحنی ریکاوری رفلکس H آنها ثبت شد. برای ثبت منحنی ریکاوری، 11 زوج تحریک به عضله اعمال شد که فاصله زمانی زوج تحریکات از ms50 شروع شده و در هر تحریک، ms20 افزایش می یافت تا به ms250 می رسید. نسبت دامنه قله به قله رفلکس H ایجاد شده از تحریک دوم به دامنه قله به قله رفلکس H ایجاد شده از تحریک اول محاسبه و به درصد بیان شد. منحنی ریکاوری دامنه رفلکس H، براساس مقادیر به دست آمده برای هر زوج ترسیم شد. نتایج و بحث: وقتی فاصله زوج تحریکات کمتر از ms110 بود رفتار منحنی ریکاوری دو عضله شبیه به هم می شد. می توان گفت در این مرحله دو عضله تحت تاثیر مهار سلول های رنشاو و خستگی نای از تحریک اول هستند. وقتی فاصله زوج تحریکات از ms110 بیشتر شود عضله سولئوس به میزان قابل توجهی بیشتر از عضله گاستروکنمیوس ریکاور می شود. این امر را می توان به خستگی ناپذیری بیشتر در موتور نرون های عضله سولئوس و کمتر بودن تاثیر رنشاو بر آنها دانست. وقتی فاصله زوج تحریکات از ms170 بیشتر شود رفتار دو عضله مجددا شبیه یکدیگر می شود. این مساله می تواند به علت رهایی دو عضله از مهار رنشاو و خستگی ناشی از تحریک اول باشد. هر چند به علل فیزیولوژیک، هنگام برانگیختن رفلکس H بیشتر، فیبرهای کند انقباض Slow twitch فعال می شوند؛ اما مقایسه رفتار منحنی ریکاوری عضله سولئوس و عضله گاسرتوکنیموس نشان می دهد رفلکس H حاوی اطلاعات مربوط به فیبرهای نوع دوم Fast نیز می باشد.

مطالعه حاضر روش تخلیص آلفا-1 مهار کننده پروتئیناز Alpa-1- Proteinase PI1Inhibitor= A از منبع غنی شده خمیر 1-IV کوهن را با حذف مراحل پیچیده و مواد شیمیایی گران قیمت در شرایط ساده و مقرون به صرفه و سریع توضیح می دهد.
ابتدا PI1A با دو مرحله رسوبگیری به وسیله پلی اتیلن گلیکول از سایر پروتئین های موجود در منبع اولیه (خمیر IV-1 استخراج و سپس با استفاده از کروماتوگرافی تعویض یون روی ژل DEAE- سفاروز B6CL پروتئین با درجه خلوص بالاتر جداسازی و تخلیص شد. ویروس زایی محصول به روش پاستوریزاسیون (انکوباسیون C60 و 10 ساعت) بدون تغییر فاحش در فعالیت بیولوژیکی پروتئین آن انجام شد. محصول نهایی به وسیله روش اولترافیلتراسیون تغلیظ و سپس به صورت لیوفیلیزه نگهداری شد. برای تعیین فعالیت پروتئین از ظرفیت مهاری تریپسین (TIC) استفاده شد. میزان PI1A محصول با روش ایمونودیفیوژن شعاعی (SRID) تعیین شد.
در این فرایند راندمان 60% و درجه خلوص PI1A ایزوله شده 62/0 و وزن ملکولی آن با استفاده از روش SDS-PAGE در حدود D540000 تخیمن زده شد. همچنین برای مشاهده دقیق تر درجه خلوص و تایید خاصیت آنتی ژنیک (ایمونوراکتیویته) از روش ایمونوالکتروفورز در مقابل آنتی بادی تام انسانی و آنتی بادی اختصاصی بر علیه PI1A استفاده شد.
نتایج فوق بیانگر تخلیص PI1A با درجه خلوص 62% می باشد، همچنین بررسی PI1A و تریپسین حاکی از آن بود که g2-5/1 از این پروتئین توانایی مهار g1 تریپسین را داشت بنابراین هم درجه خلوص و هم خاصیت مهارکنندگی PI1A تخلیص شده با نوع تجاری قابل مقایسه است.

سم بوتولینوم تیپ A به لحاظ ساختاری از یک زنجیره سبک به وزن KD50 و یک زنجیره سنگین به وزن KD100 تشکیل شده است که به وسیله یک باند دی سولفید به متصل شده اند. این پروتئین شامل سه بخش عملکردی است. بخش آنزیمی با فعالیت کاتایتیک که همان زنجیره سبک می باشد. بخش انتقال دهنده که نیمه انتهای آمینی زنجیره سنگین است و بخش اتصال دهنده که نیمه انتهای کربوکسیل زنجیره سنگین را تشکیل می دهد. در این پژوهش، هدف از تولید نوترکیب بخش انتقال دهنده سم بوتولینوم تیپ A، مطالعه کارایی این بخش از سم به طور مستقل یا همراه با بخش اتصال دهنده توکیسن به منظور دستیابی به یک پروتئین ایمنی زا در تحقیقات بعدی بوده است. از طرف دیگر تولید انبوه این بخش از سم، مطالعه ساختار و مکانیزم دقیق بخش انتقال دهنده را همراه خواهد ساخت. باکتری در شرایط بی هوازی رشد داده شد سپس DNA کروموزومی به روش قلیایی استخراج گردید. پس از بررسی ترادف ژن مربوطه و طراحی پرایمر، قطعه مورد نظر از طریق واکنش های زنجیره ای پلیمرازی (PCR) فراوان سازی شد. محصول PCR به وسیله آنالیز آنزیمی ارزیابی شد و بر روی سه ناقل مختلف بیانی pRSET A، a28pET و a32pET همسانه سازی گردید. پروتئین تولید شده به وسیله SDS-PAGE بررسی شد و صحبت محصول با روش وسترن بالتینگ و واکنش الیزا مورد تایید نهایی قرار گفت و سپس به وسیله کروماتوگرافی میل ترکیبی خالص سازی شد. بحث و در این تحقیق بالاترین بیان در شرایط غلظت 5/0 میلی مولار IPTG، جذب نوری 6/0 و زمان القا 15 ساعت در دمای C30 به دست آمد. هر چند بیان ژن هایی که درصد بالایی از AT را برخوردارند در سیستم E-coil ضعیف است اما با این حال بیان مناسبی از این ژن به دست آمد. تخلیص پروتئین نوترکیب در مراحل اولیه به دلیل اتصال ضعیف نشان هیستیدین به ستون دشوار بود که ما با تغییر در روش ها توانستیم این پروتئین را تا 90% خالص سازی کنیم.

مطالعه و بررسی نظریه حدود تحمل به عنوان ابزاری کارآمد در حل مسائل آماری.
از ابتدای دهه 1980 بحث پیرامون فاصله تحمل، در حوزه آمار زیستی و آزمایش های کلینیکی با تردید آغاز شد، اما پس از اثبات سودمندی آن در حال بسیاری از مسائل زیستی و تحقیقات پزشکی، به صورت یک نظریه کارآمد درآمد. پیشتر، فقط در صنعت، محدودیت کنترل کیفیت محصول، خدمات اجتماعی و حل مسائل تولید، بود ولی با کشف روش های علمی و گسترش دامنه کاربردی آن، به دیگر بخش های آمار نیز راه یافت و امروز به صورت یک روش کارآمد، کاربرد فراوانی در صنعت، آمار زیستی، کنترل کیفیت تولید، نظریه اعتبار و قابلیت اعتماد دستگاه های صنعتی، داراست. این مطالعه با بهره گیری از جمع آوری داده ها در رشته های مختلف و تحلیل آنها صورت گرفته و از نوع بنیادی است.
حدود تحمل بیشتر در حوزه آمار ناپارامتری به کار می رود و در آمار پارامتری اغلب در توزیع نرمال کاربرد دارد و کاربرد آن در دیگر توزیع های پارامتری هنوز به مرحله کمال نرسیده است.

این مطالعه با هدف تعیین گونه لیشمانیا در افراد ساکن در شهر مشهد با استفاده از آزمایش الیازیا و بررسی شکل برحسب سن و جنس، محل سکونت افراد در مشهد و در ارتباط با گونه لیشمانیا طراحی و اجرا شد. بدین منظور ابتدا با آزمایش گسترش مستقیم و کشت از زخم 153 نفر ابتلا به لیشمانیا بررسی، سپس با استفاده از آنتی بادی منوکلونال آزمایش الایزا برروی نمونه های مثبت انجام گرفت. بدین ترتیب از 72 نمونه تعیین گونه شده به روش الایزا، 52 مورد (22/72 درصد) مربوط به L.tropica؛ 16 مورد (2/22 درصد) مربوط به L.major و 4 مورد (55/5 درصد) ناشناخته بوده ست. از 52 ایزوله تعیین شده ل. تروپیکا، 49 ضایعه از نظر ظاهری به فرم خشک شبیه بودند و از 16 ایزوله تعیین شده ل. ماژور، 15 ضایعه از نظر ظاهری به فرم خشک نیز شباهت داشت. 4 مورد از 72 نمونه مورد بررسی نیز به عنوان سویه های ناشناخته در نظر گرفته شد. بیشترین میزان آلودگی مربوط به ناحیه دست، با 32 ضایعه (44/44 درصد) و کمترین آن در ناحیه تنه، با 1 ضایعه (38/1 درصد) دیده شده است. از 72 بیمار مبتلا به لیشمانیوزیس، 46 نفر (88/63 درصد) از افراد آلوده مونث و 26 نفر (11/36 درصد) مذکر بوده اند. بحث: در مطالعه حاضر از نظر خصوصیات بالینی و آزمایش الایزا گونه غالب ل.تروپیکا تشخیص داده شد.

استروژن نقش پیچیده و گسترده ای در یکسری از توانایی های مغزی از قبیل یادگیری و حافظه دارد. از طرفی هیپوکامپ از ساختارهای مغزی است که نقش مهمی در پردازش اطلاعات فضایی دارد. شواهد موجود نشان می دهند که گیرنده های استروژنی در ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار دارند؛ لذا در این تحقیق اثر تزریق داخل هیپوکامپیاسترادیول بنزوات بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی نر بالغ نژاد N-MRI بررسی شد.
به منظور تزریق داخل ناحیه CA1 هیپوکامپ کانول هایی در این ناحیه به صورت دوط طرفه قرار داده شد؛ پس از بهبودی حیوانات در چهار گروه (n=v) تقسیم شدند: گروه کنترل که هیچگونه تزریقی دریافت نکردند و تنها باماز Y شکل آموزش دیدند. گروه های شاهد سرم فزیولوژی، حلال روغن کنجد و آزمایش استرادیول که هر روز قبل از آموزش به ترتیب مقادیر l5/0 سرم فیزیولوژی mg5/0 رغن کنجد و g1 استرادیول بنزوات در حجم l5/0 در هر طرف ناحیه CA1 هیپوکامپ دریافت می کردند. آموزش به مدت 5 روز متوالی و هر روز 30 بار به وسیله ماز Y شکل انجام می گرفت. همه گروه ها پس از یک ماه، مجددا برای تست حافظه یک جلسه در دستگاه قرار می گرفتند.
تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از طرح اندازه گیری مکرر یکطرفه Repeted Measure Design و متعاقب آن آزمون حداقل تفاوت معنادار Least Significant Differnce نشان می دهد استرادیول باعث افزایش یادگیری شده است و روغن کنجد نیز اثر بهبود دهنده بر یادگیری داشته است. از طرف دیگر استردیو تغییری در حافظه یک ماه بعد ایجاد نکرده است.
نتایج نشان می دهد به طورکلی تزرق استرادیول بنزوات درون ناحیه CA1 هیپوکامپ یادگیری را بهبود بخشیده است و احتمالا استرادیول این اثر را با افزایش انعطاف پذیری در نرون های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ اعمال می نماید.